Ένας μαθητής σηκώνεται από το αμαξίδιό του στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου και περπατά με τη βοήθεια ενός φίλου. Από τη μία επευφημίες και από την άλλη αντιδράσεις που ξεκινούν από τον μισαναπηρισμό και φτάνουν μέχρι την κοινωνική σκηνοθεσία. Γιατί;
Μας συνέτριψαν η αδυναμία ενός παιδιού με αναπηρία να επιβιβαστεί στο πλοίο γιατί δεν υπήρχε ράμπα, η εγκατάλειψη μιας 17χρονης που χαροπάλευε στην άσφαλτο, ο 37χρονος που «ξεχάσαμε» ότι ήταν μετανάστης και η σφαγή ενός ταύρου στο βωμό της παράδοσης.
Από την εξ ουρανού αγέλη σκύλων-βιαστών του Όλιβερ και την οπαδική βία που «πατάσσεται» στη ρίζα της, μέχρι την επίκληση στα οφέλη του περπατήματος ως απάντηση στις συγχωνεύσεις σχολείων, αυτές τις μέρες επιβεβαιώσαμε πως μας περνούν για ηλίθιους.