Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή. Σε ένα σύμπαν με εκατόν πενήντα και βάλε πλατφόρμες που ανανεώνουν το περιεχόμενό τους σε κάθε πετάρισμα του ματιού, ένα είναι σίγουρο: ό,τι και να βάλεις σε λίστα, κάτι θα χάσεις. Κάτι σημαντικό, κάτι ασήμαντο, πάντα θα μείνει απέξω. Για παράδειγμα, δεν έχω δει καθόλου Traitors, αν και το έχω δει να συστήνεται σε δεκάδες άρθρα. Ούτε το Dexter: Resurrection –αν είναι δυνατόν– για το οποίο ακούω καλά λόγια. Το Morning Show το άφησα στο δεύτερο επεισόδιο και μετά το ξέχασα. To Stranger Things, αν το δεις σε λίστα, θα το δεις του χρόνου έτσι όπως αποφάσισαν να το ολοκληρώσουν. Το Only Murders in the Building, μετά από δύο κύκλους πίσω, παραμένει χαριτωμένο όσο χρειάζεται – όσο και η απουσία ερμηνείας από την Gomez. Το Black Rabbit το άφησα στην αρχή, χωρίς κανένα κίνητρο να συνεχίσω. Ναι, συμβαίνει, πολλές φορές επανέρχεσαι σε κάτι που είχες παρατήσει και ανακαλύπτεις πόσο δίκιο είχες που το εγκατέλειψες. Και κάποιες άλλες, το ωραίο σε βρίσκει απροειδοποίητα και κατακέφαλα την ώρα που πρέπει.
Η χρυσή δεκάδα
10. The Gilded Age
(HBO MAX, κύκλος 3, επεισόδια 8)
Α: Οι συγκρούσεις γύρω από την οικογένεια Ράσελ, που μόλις απέκτησε πλούτο, και τους γείτονές τους με παλιό χρήμα, την οικογένεια βαν Ράιν, στην υψηλή κοινωνία της Νέας Υόρκης της δεκαετίας του 1880.
Β: Η τρίτη σεζόν του The Golden Age είναι καθαρή, σαμπανιζέ, χαοτική μαγεία με άμαξες και σκάνδαλα, και ναι, εγώ το απολαμβάνω. Η Cynthia Nixon και η Christine Baranski μονομαχούν με κομμώσεις και ηθικές διακηρύξεις, ενώ η Louisa Jacobson, κόρη της Meryl Streep – που μοιάζει και πάλι να της ανήκει όλος ο κύκλος – λάμπει σαν πριγκίπισσα σε γαλάζιο παστέλ. Το χιόνι είναι γραφικό, αν και λίγο ψεύτικο, τα σκηνικά τριγύρω του όμως φανταστικά. Η Denée Benton εκδίδει το μυθιστόρημά της, ενώ οι ενώσεις και οι ίντριγκες δίνουν και παίρνουν. Άμαξες, κορσέδες, ύποπτοι σύζυγοι, αναφορές σε τέχνη και μια αναπάντεχη απόπειρα φόνου – μια απόλυτα απολαυστική σαπουνόπερα εποχής, ταυτόχρονα παράλογη. ποζάτη και ακαταμάχητη.
Γ: Ο δημιουργός Τζούλιαν Φέλοους αποκάλυψε στο επίσημο podcast του HBO για τη σειρά ότι ο Τζορτζ Ράσελ βασίζεται στον πραγματικό μεγιστάνα και χρηματοδότη σιδηροδρόμων Τζέι Γκουλντ. Όπως οι Ράσελ, οι Γκουλντ δυσκολεύονταν να γίνουν αποδεκτοί από την παλιά ελίτ της Νέας Υόρκης, ιδιαίτερα από την de facto ηγέτιδα, την κυρία Άστορ.
9. Heated Rivalry
(Crave / HBO MAX, κύκλος 1, επεισόδια 6)
Α: Δύο αντίπαλοι αστέρες του χόκεϊ, στην κορυφή της καριέρας τους, αντιμετωπίζουν μια απρόσμενη πρόκληση όταν αναπτύσσουν συναισθήματα ο ένας για τον άλλον, περιπλέκοντας τις καριέρες τους και τις προσδοκίες του αθλήματος.
Β: Μια σειρά που έσκασε από το πουθενά και βρέθηκε στο επίκεντρο μιας παράξενης πολιτισμικής διαμάχης για το τι θεωρείται «αυθεντική» queer αναπαράσταση. Η αλήθεια είναι πως δεν ενδιαφέρεται για κάποιο είδος ρεαλισμού, προτιμά μια γυαλισμένη ρομαντική φαντασίωση με όμορφους, «κρυφούς» στην σεξουαλικότητα τους, άντρες και ένταση που χτίζεται στη μυστικότητα. Πίσω από την επιφάνεια όμως και τη φανερή χημεία των πρωταγωνιστών, που βρήκε δρομολόγια μέσα από τον ωκεανό του TikTok για άπλετη διάδοση, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα μελέτη πάνω στην κατασκευή της ανδρικής ταυτότητας. Όχι τόσο ρεαλιστική, αλλά σίγουρα προς συζήτηση – και αυτό δεν είναι λίγο.
Γ: Ο Κόνορ Στόρι είπε ότι γνωρίζει πως χιλιάδες φωτογραφίες με τον πισινό και τη σωματική του διάπλαση κοινοποιούνται διαδικτυακά, αλλά τόνισε ότι ήξερε ότι αυτό θα συνέβαινε πριν ξεκινήσει το σόου. «Υπέγραψα γνωρίζοντας ότι αυτό θα ήταν μέρος της κατάστασης», είπε.
8. The Pitt
(HBO MAX, κύκλος 1, επεισόδια 15)
Α: Η καθημερινή ζωή των επαγγελματιών υγείας σε ένα νοσοκομείο του Πίτσμπουργκ, καθώς ισορροπούν προσωπικές κρίσεις, πολιτική στο χώρο εργασίας και το συναισθηματικό βάρος της φροντίδας σοβαρά ασθενών, αποκαλύπτοντας την ανθεκτικότητα που απαιτείται στο ευγενές τους λειτούργημα.
Β: Το The Pitt μοιάζει με τηλεοπτικό déjà vu, αλλά από αυτά που σου θυμίζουν γιατί αγάπησες τη μικρή οθόνη- λίγο περισσότερο αν είσαι φαν των ιατρικών σειρών. Ο Noah Wyle επιστρέφει στα επείγοντα, σε μια σειρά που τιμά το DNA του «E.R.» χωρίς να το αντιγράφει. Σε πραγματικό χρόνο, μέσα σε ένα εξαντλητικό 15ωρο, γιατροί και νοσηλευτές παλεύουν με ένα σύστημα διαλυμένο και συναισθήματα στο κόκκινο. Χωρίς γκλάμουρ, χωρίς κόλπα, μόνο ρυθμός, ένταση και ανθρώπινη ζεστασιά. Ένα ensemble που συστήνει νέα πρόσωπα και μια δραματουργία παλιάς κοπής, φτιαγμένη με σύγχρονη ευαισθησία. Οι φανς του Greys Anatomy λοξοκοιτούν με άφθονη ζήλεια.
Γ: Ο Νεντ Μπράουερ, που υποδύεται τον νοσηλευτή Τζέσι, έχει μεταπτυχιακό στη νοσηλευτική. Μετά την εκπαίδευσή του ως εγγεγραμμένος νοσηλευτής (RN) στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του UCLA Santa Monica, ο Μπράουερ ανέλαβε πλήρη απασχόληση ως παιδιατρικός νοσηλευτής επειγόντων περιστατικών στο Παιδιατρικό Νοσοκομείο του Λος Άντζελες.
7. Pluribus
(Apple TV+, κύκλος 1, επεισόδια 9)
Α: Σε έναν κόσμο που κυριεύτηκε από ένα μυστηριώδες κύμα υποχρεωτικής ευτυχίας, η Κάρολ Στούρκα, μία από τους λίγους ανθεκτικούς, πρέπει να ανακαλύψει τι πραγματικά συμβαίνει και να σώσει την ανθρωπότητα από την τεχνητή της ευδαιμονία.
Β: Ο Vince Gilligan στην πιο τολμηρή, σχεδόν φιλοσοφική του φόρμα. Ένα sci-fi που δεν βιάζεται, δεν εξηγεί και δεν χαϊδεύει τον θεατή. Η Rhea Seehorn, γραμμένη λες και φτιάχτηκε γι’ αυτόν τον ρόλο, ενσαρκώνει την τελευταία «λογική» ύπαρξη σε έναν κόσμο ευτυχισμένου συλλογικού παραλογισμού. Με ρυθμούς μεθυσμένου Better Call Saul και αύρα X-Files, η σειρά λειτουργεί ως κοινωνικό πείραμα, ψυχολογικό θρίλερ και υπαρξιακό σχόλιο μαζί. Θέλει υπομονή, αλλά την ανταμείβει πλουσιοπάροχα. Εγκεφαλική τηλεόραση όπως λέμε και στο χωριό, περισσότερο.
Γ: Ο τίτλος αυτής της τηλεοπτικής σειράς είναι η λατινική λέξη για το «πολλοί». Έχει μορφοποιηθεί ως «Plur1bus», πιθανώς ως αναφορά στο επίσημο σύνθημα των Ηνωμένων Πολιτειών, E Pluribus Unum (Από πολλούς, Ένα).
6. Task
(HBO MAX, κύκλος 1, επεισόδια 7)
Α: Στα προάστια της Φιλαδέλφειας όπου ζει η εργατική τάξη, ένας πράκτορας του FBI ηγείται μιας ειδικής ομάδας για να τερματίσει μια σειρά βίαιων ληστειών που ηγείται ένας αθώος οικογενειάρχης
Β: Το Task είναι από εκείνα τα αστυνομικά δράματα που δεν σου κάνουν τη χάρη να γίνουν ευχάριστα. Σκοτεινό, βαρύ και διαρκώς απειλητικό, κινείται στο ίδιο σκληρό σύμπαν με το Mare of Easttown, κοιτώντας κατάματα την αποτυχία, την ενοχή και τις κακές επιλογές. Ο Mark Ruffalo παίζει έναν άνθρωπο ήδη τσακισμένο, με βλέμμα που κουβαλά ήττες, αλλά ο Tom Pelphrey κλέβει την παράσταση με μια ερμηνεία ωμή και σπαρακτική. Μια σειρά-κατηφόρα, αλλά καλοφτιαγμένη, με ένταση που σε πλακώνει αργά και επίμονα.
Γ: Ο Μάικλ Κίτον αρχικά θεωρήθηκε ο σωστός για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, πριν αναγκαστεί να αποχωρήσει λόγω καραμπόλας στο πρόγραμμα, και τελικά ο ρόλος δόθηκε στον Μαρκ Ράφαλο
5. Dying for Sex FX
(Disney+, κύκλος 1, επεισόδια 8)
Α: Η ιστορία μιας γυναίκας που διαγνώστηκε με μεταστατικό καρκίνο του μαστού, η οποία εγκαταλείπει τον σύζυγό της μετά από 15 χρόνια γάμου και αρχίζει να εξερευνά πλήρως τη σεξουαλικότητά της.
Β: Μια σπάνια σειρά που μιλά για το σώμα χωρίς να το εκμεταλλεύεται. Η Michelle Williams είναι εξαιρετική ως Molly, μια γυναίκα με καρκίνο σε στάδιο τέσσερα, που αποφασίζει να ξαναγνωρίσει τον εαυτό της μέσα από την επιθυμία, το χιούμορ και την ειλικρίνεια και να αντιμετωπίσει με αποτελεσματικότητα ένα τραύμα κακοποίησης που την ακολουθεί. Η σειρά βασισμένη σε αληθινή ιστορία που έγινε γνωστή μέσα από podcast, χρησιμοποιεί το σεξ ως εργαλείο αυτογνωσίας και συμφιλίωσης με τη ζωή και τον θάνατο. Στον πυρήνα της βρίσκεται η φιλία με την Jenny Slate, τρυφερή και σπαρακτική. Τολμηρή, αστεία, ανθρώπινη, βαθιά συγκινητική τηλεόραση. Το ωραιότερο και αξιότερο δε, ensemple ηθοποιών που θα βρεις φέτος σε σειρά να αγκαλιάζει ένα κεντρικό χαρακτήρα.
Γ: Η Μισέλ Γουίλιαμς και η Τζένι Σλέιτ είχαν ξαναβρεθεί μαζί στο Venom του 2018
4. The Studio
(Apple TV+, κύκλος 1, επεισόδια 10)
Α: Ένα παλαιό στούντιο κινηματογράφου του Χόλιγουντ προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν κόσμο όπου γίνεται όλο και πιο δύσκολο η τέχνη και οι επιχειρήσεις να συνυπάρξουν.
Β: Τo The Studio του Seth Rogen είναι μια σπάνια περίπτωση σειράς που κοιτά το Χόλιγουντ κατάματα και γελά πρώτη με τον εαυτό της. Πίσω από τα ρεκόρ Emmy και τα απολαυστικά cameos, κρύβεται μια καλοκουρδισμένη φάρσα με ρυθμό screwball και καρδιά παλιάς σχολής. Η σκηνοθεσία παίζει με μονοπλάνα και κινηματογραφικές αναφορές, το soundtrack θυμίζει χρυσή εποχή, αλλά το χιούμορ παραμένει ωμά σωματικό και ξεκαρδιστικό. Ο Rogen και το καστ μετατρέπουν το χάος των στούντιο σε καθαρή κωμωδία χαρακτήρων. Prestige TV χωρίς άγχος, μόνο γέλιο.
Γ: Ο σκηνοθέτης Ron Howard ισχυρίστηκε ότι επέμεινε στους Seth Rogen και Evan Goldberg ότι, αν επρόκειτο να συμμετάσχει στο σόου, ήθελε μια πραγματική σκηνή υποκριτικής και όχι απλώς να κάνει μια εμφάνιση ως ο εαυτός του. Ο Howard πρόσθεσε επίσης ότι ποτέ δεν είχε ξεσπάσει με τέτοιο τρόπο σε μια συνάντηση, αλλά ήταν διασκεδαστικό να «παίζει τον μαλάκα».
3. Severance
(Apple TV+, κύκλος 2, επεισόδια 10)
Α: Ο Μαρκ ηγείται μιας ομάδας υπαλλήλων γραφείου, των οποίων οι μνήμες έχουν χωριστεί χειρουργικά ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική ζωή. Όταν ένας μυστηριώδης συνάδελφος εμφανίζεται εκτός εργασίας, ξεκινά ένα ταξίδι για να ανακαλύψουν την αλήθεια σχετικά με τις δουλειές τους
Β: Η δεύτερη σεζόν του Severance αποδεικνύει ότι η σειρά δεν ήταν απλώς ένα έξυπνο concept, αλλά ένα πλήρες, ανήσυχο σύμπαν. Πίσω από τη δυστοπική σάτιρα του σύγχρονου εργασιακού βίου, αναδύονται ιστορίες αγάπης, εξαπάτησης και ταυτότητας που μπερδεύουν Innie και Outie με ανησυχητική ακρίβεια. Οι στιγμές οικειότητας, λιτές και σχεδόν μυστικές, βαθαίνουν το θέμα της συναίνεσης και της αυτονομίας. Με σκηνοθετική αυτοπεποίθηση, υποβλητική αισθητική και χαρακτήρες πιο οργισμένους από ποτέ, το Severance γίνεται πιο σκοτεινό, πιο ανθρώπινο και ακόμη πιο απαραίτητο.
Γ: Για την προώθηση της δεύτερης σεζόν, κατασκευάστηκε ένα αντίγραφο του γραφείου της Macrodata Refinement μέσα σε ένα γυάλινο κουτί στον Grand Central Station, με τους Άνταμ Σκοτ, Ζακ Τσέρι, Μπριτ Λόουερ, Τράμελ Τίλμαν και Πατρίσια Άρκουετ να ερμηνεύουν τους ρόλους τους ζωντανά
2. Adolescence
(Netflix, κύκλος 1, επεισόδια 4)
Α: Όταν ένας 13χρονος κατηγορείται για τη δολοφονία ενός συμμαθητή του, η οικογένειά του, η κοινωνική λειτουργός και ο υπεύθυνος ντετέκτιβ μένουν όλοι να αναρωτιούνται τι πραγματικά συνέβη.
Β: Το Adolescence δεν ήταν απλώς μια από τις πιο εμβληματικές σειρές της χρονιάς, ήταν κοινωνικό γεγονός. Μέσα σε μια μόλις μέρα κατάφερε να μπει στα σπίτια του μισού πλανήτη και να μιλήσει για την τοξική αρρενωπότητα, τη διαδικτυακή ριζοσπαστικοποίηση και τη βίαιη ενηλικίωση. Κι αυτό μάλιστα χωρίς κραυγές ή διδακτισμό. Ο Stephen Graham αποδεικνύει εδώ ξανά γιατί είναι κορυφαίος, αλλά ο Owen Cooper, στο τηλεοπτικό του ντεμπούτο, είναι αυτός που κλέβει τα πάντα, είναι απλά συγκλονιστικός. Η επιλογή των μονοπλάνων δεν είναι κόλπο, σε παγιδεύει μέσα στην εμπειρία, χωρίς ανάσα διαφυγής. Ωμή, σπαρακτική και απολύτως αναγκαία, η σειρά δείχνει τι χάνεται όταν η εφηβεία συνθλίβεται από έναν κόσμο που τρέχει πιο γρήγορα απ’ όσο αντέχει.
Γ: Το τρίτο επεισόδιο, αυτό με την ψυχολόγο/ κοινωνική λειτουργό ήταν το πρώτο που γυρίστηκε. Ήταν η πρώτη φορά που ο νεοεισερχόμενος Owen Cooper βρέθηκε σε πλατό. Αυτό το επεισόδιο ήταν που έσπρωξε τη σειρά να σαρώσει στα βραβεία ΕΜΜΥ.
1. Andor
(Disney+, κύκλος 2, επεισόδια 12)
Α: Σε μια εποχή γεμάτη κίνδυνο, απάτη και ίντριγκα, ο Cassian Andor ξεκινά ένα δρόμο που θα τον αναδείξει σε ήρωα των Επαναστατών.
Β: H Disney+ ξεχνά τα παιδικά μάτια και φτιάχνει μια ώριμη, πολιτικά αιχμηρή τηλεόραση. Το Andor δεν είναι ένα προοίμιο για το Rogue One που δεν φοβάται να κοιτάξει τον σκοτεινό πυρήνα της αυτοκρατορίας. Δεν είναι μια σειρά για το σύμπαν του Star Wars. Είναι μια σειρά για την αντίσταση και πώς αυτή συμβαίνει κάθε φορά να είναι το ίδιο προσωπική όσο και συλλογική. Μέσα από φόνους, κατασκοπείες και μια galactic bureaucracy που μοιάζει τρομακτικά ανησυχητικά με τη δική μας εποχή, το Andor δείχνει πώς όταν ο φασισμός, η εξουσία και η προδοσία γίνονται ένα, ο δρόμος για την αντίδραση είναι μονόδρομος. Δέκα με τόνο σε κάθε τομέα της δημιουργίας του. Κανονικά θα έπρεπε να σαρώσει όλα τα βραβεία – ειδικά στο ensample των ερμηνειών. Δεν συνέβη ποτέ. Σκασίλα μας.
Γ: Ο πρώτος κύκλος το 2022 είχε επίσης ανέβει στην κορυφή της λίστας της Popaganda για εκείνη τη χρονιά.
Για λίγο και θα τα κατάφερναν
Pee-wee as Himself
(HBO MAX, κύκλος 1, επεισόδια 2)
Α: Ένα καλειδοσκοπικό πορτρέτο σε δύο μέρη που ιχνηλατεί τη ζωή του ξεχωριστού καλλιτέχνη
Β: Ένα ντοκιμαντέρ δύο επεισοδίων για έναν άνθρωπο που ήθελε να τον αγαπούν χωρίς όμως να τον κοιτούν πολύ βαθιά. Ο Paul Reubens, αιώνια κρυπτικός και αυστηρά ελεγκτικός με την εικόνα του, γίνεται ιδανικό αλλά δύσκολο θέμα για τον Matt Wolf, που ισορροπεί ανάμεσα στον θαυμασμό του για τον παιδικό ήρωα και τη ματαίωση για τον άνθρωπο πίσω από την μάσκα. Δεν πρόκειται για αποκαλύψεις τύπου ταμπλόιντ, αλλά για μια σχεδόν τρυφερή και συχνά επώδυνη συνομιλία γύρω από την ταυτότητα, τη ντροπή και το κόστος της δημιουργίας. Ένα γράμμα αγάπης σε έναν καλλιτέχνη που πλήρωσε ακριβά την ιδιαιτερότητά του.
Γ: Η ιστορία αυτής της ταινίας βασίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε μια προσωπική συνέντευξη με τον ίδιο τον Paul Reubens, αλλά κυκλοφόρησε σχεδόν δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, τον Ιούλιο του 2023. Όπως μαθαίνουμε στην αρχή του ντοκιμαντέρ, ο Reubens κράτησε μυστικό από την παραγωγή ότι έπασχε από καρκίνο για έξι χρόνια, αποκαλύπτοντάς το μόνο την τελευταία στιγμή.
Hacks
(HBO MAX, κύκλος 4, επεισόδια 10)
Α: Η σειρά εξερευνά τη σκοτεινή σχέση μέντορα-μαθήτριας που αναπτύσσεται ανάμεσα στη Deborah Vance, μια θρυλική κωμικό του Λας Βέγκας, και μια κακομαθημένη, εσωστρεφή 25χρονη.
Β: Στην τέταρτη σεζόν του Hacks, η Deborah Vance και η Ava Daniels μετακομίζουν από το Λας Βέγκας στο Λος Άντζελες. Η σειρά παραμένει οξύθυμη και ευαίσθητη ταυτόχρονα, σχολιάζει την αγχωμένη show biz και την τρικυμιώδη θηλυκή αλληλεγγύη και φέρνει στις τηλεοπτικές σελίδες της μικρούς χαρακτήρες που κλέβουν την παράσταση. Η σχέση των δύο πρωταγωνιστριών παραμένει μαγνητική. Αν και δεν είναι η πιο δυνατή σεζόν, είναι η τελευταία πράξη μιας ιστορίας που μιλάει για επιμονή, εκδίκηση και δημιουργική αναγέννηση.
Γ: Πολλοί υπέθεσαν ότι ο χαρακτήρας της Deborah Vance βασίστηκε αποκλειστικά στην Joan Rivers. Οι δημιουργοί της σειράς, όμως, ξεκαθάρισαν ότι πρόκειται για ένα κράμα πολλών διαφορετικών προσωπικοτήτων: Elaine May, Phyllis Diller, Elayne Boosler, Rita Rudner, Paula Poundstone. Γυναίκες της stand-up που δεν έλαβαν ποτέ την αναγνώριση που είχαν οι λευκοί άντρες συνάδελφοί τους.
Slow Horses
(Apple TV+, κύκλος 5, επεισόδια 6)
Α: Μια δυσλειτουργική ομάδα πρακτόρων της MI5 κινείται μέσα στον λαβύρινθο της κατασκοπείας, προσπαθώντας να προστατεύσει το Ηνωμένο Βασίλειο από σκοτεινές απειλές.
Β: Στην πέμπτη του σεζόν, το Slow Horses έχει πάψει προ πολλού να είναι το μικρό κατασκοπικό αουτσάιντερ και παίζει πια σε γήπεδο μπλοκμπάστερ. Ναι, υπάρχει μια ελαφριά αίσθηση επανάληψης, αλλά ο Gary Oldman ως Jackson Lamb εξακολουθεί να κουβαλά τη σειρά στην πλάτη του, βρόμικος, κυνικός και απολαυστικά αθυρόστομος. Οι ίντριγκες μπλέκουν πολιτική, MI5 και προσωπικά λάθη, ενώ το Slough House παραμένει καταφύγιο αποτυχημένων με ψυχή. Δεν είναι η πιο φρέσκια σεζόν, αλλά παραμένει στιβαρή, σαρκαστική και απόλυτα πιστή στον χαρακτήρα της.
Γ: Στα βιβλία, ο χαρακτήρας του Peter -Oldman- Judd είναι ξεκάθαρα βασισμένος στον (τότε μελλοντικό) βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον. Στην τηλεοπτική σειρά αυτή η σύνδεση είναι πολύ λιγότερο εμφανής.
The Rehearsal
(HBO MAX, κύκλος 2, επεισόδια 6)
Α: Ο Νέιθαν Φίλντερ δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία να κάνουν πρόβα για τη ζωή τους σε έναν κόσμο όπου τίποτα δεν πηγαίνει ποτέ όπως αναμένεται.
Β: Στο νέο του σόου, ο Nathan Fielder μοιάζει να ανησυχεί για την ασφάλεια των αεροπλάνων, αλλά δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Ίσως είναι πρόφαση για να εξερευνήσει την έννοια της αυθεντικότητας ή, πιο πιθανό, και τα δύο ταυτόχρονα. Χτίζει αντίγραφα αεροδρομίων, παίζει με κλωνοποιημένα σκυλιά, μιλά με μοντέλα ηρώων πιλότων, και μέσα σε αυτόν τον σουρεαλισμό αποκαλύπτει τις ψυχολογικές προκλήσεις της δουλειάς στο πιλοτήριο και τις αθέατες κοινωνικές δυναμικές. Το αποτέλεσμα είναι αστείο, παράδοξο και αινιγματικό, αλλά πάνω απ’ όλα γοητευτικό – τηλεόραση που αγνοείς τις προθέσεις της και δεν σε νοιάζει
Γ: Σε μια συνέντευξη το 2022, ο Νέιθαν Φίλντερ αποκάλυψε ότι η σειρά εμπνεύστηκε από δύο επεισόδια της προηγούμενης εκπομπής του, Nathan for You, συγκεκριμένα τα Smokers Allowed και Finding Frances. Στο πρώτο, ο Νέιθαν προσλαμβάνει ηθοποιούς για να αναδημιουργήσουν ολόκληρο ένα βράδυ σε ένα μέσο μπαρ της Καλιφόρνια λέξη προς λέξη, με την πρόφαση ότι ανεβάζει ένα θεατρικό έργο. Στο δεύτερο, ο Νέιθαν ζητά από τον μιμητή του Μπιλ Γκέιτς, Μπιλ Χιθ, να συμμετάσχει σε μια άσκηση ρόλων όπου αναλαμβάνει τον ρόλο της πρώην κοπέλας του και βιώνει τον χωρισμό τους από τη δική της οπτική, οδηγώντας τον να συνειδητοποιήσει ότι ήταν υπεύθυνος για τη διάλυση της σχέσης
The Bear
(Hulu/FX, κύκλος 4, επεισόδια 10)
Α: Ένας νεαρός σεφ από τον κόσμο της υψηλής γαστρονομίας επιστρέφει στο Σικάγο για να αναλάβει το οικογενειακό σάντουιτσάδικο.
Β: Στην τέταρτη σεζόν του The Bear, η κουζίνα δεν είναι μόνο χώρος μαγειρικής αλλά καθρέφτης ψυχών. Ο Carmy και η ομάδα του μαγειρεύουν και ταυτόχρονα επιδιορθώνουν τις ζωές τους, ανάμεσα σε γάμους κάτω από το τραπέζι, συγκλονιστικές ανακαλύψεις και φράσεις που σε κόβουν στη μέση. Η σειρά καταφέρνει κάτι σπάνιο: είναι συναισθηματικά εκρηκτική χωρίς να ξεπέφτει σε μελόδραμα, δείχνοντας πως η τηλεόραση μπορεί να σε συγκινήσει όπως ένα καλό πιάτο – με ένταση, πάθος και αλήθεια. Στο τέλος, το μόνο που θέλεις είναι να καθίσεις και να «φας» την ιστορία.
Γ: Ο Jeremy Allen White φοίτησε σε σχολή μαγειρικής για δύο εβδομάδες και εργάστηκε στις κουζίνες πολλών εστιατορίων, ανάμεσά τους και το βραβευμένο με αστέρι Michelin, Pasjoli, προκειμένου να προετοιμαστεί για τη σειρά.
Alien: Earth
(Disney+, κύκλος 1, επεισόδια 8)
Α: Όταν ένα μυστηριώδες διαστημικό σκάφος συντρίβεται στη Γη, μια νεαρή γυναίκα και μια ανομοιογενής ομάδα τακτικών στρατιωτών κάνουν μια μοιραία ανακάλυψη που τους φέρνει αντιμέτωπους με την μεγαλύτερη απειλή του πλανήτη.
Β: Στο Alien: Earth, ο Noah Hawley παίρνει το franchise που φοβόμασταν να αγγίξουμε και το μετατρέπει σε τηλεοπτικό εφιάλτη πολιτικά και ψυχολογικά φορτισμένο. Τα παιδιά με μυαλά σε ενήλικα σώματα, η χίμαιρα των xenomorphs και η τρικυμιώδης αποκάλυψη του πλούσιου παιδιού-θεού δημιουργούν μια δυστοπία που μυρίζει καταστροφή. Κάθε επεισόδιο σφίγγει την ένταση σαν γρανάζι έτοιμο να σπάσει, ενώ η punk-ροκ μουσική και τα φιλοσοφικά μονόλογα δίνουν βάθος στο χάος. Είναι σπάνιο να βλέπεις τέτοιο σεβασμό στη λογοτεχνική και κινηματογραφική πηγή, αλλά και τόση τόλμη να την εκθέτεις στις ακραίες δυνατότητες της τηλεόρασης.
Γ: Με προϋπολογισμό άνω των 250 εκατομμυρίων δολαρίων για την πρώτη σεζόν του, το Alien: Earth είναι η πιο ακριβή εκπομπή που έχει προβληθεί ποτέ σε αμερικανικό καλωδιακό τηλεοπτικό δίκτυο.
The White Lotus
(HBO MAX, κύκλος 3, επεισόδια 8)
Α: Οι περιπέτειες διαφόρων επισκεπτών και υπαλλήλων ενός πολυτελούς θέρετρου μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας.
Β: Η τρίτη σεζόν του The White Lotus στοχεύει στην απόλυτη υπερβολή και την κοινωνική δυσφορία: πολυτελείς διακοπές στην Ταϊλάνδη, ανούσιοι πλούσιοι και ηθικά αμήχανες καταστάσεις που σοκάρουν χωρίς να εντυπωσιάζουν πια. Ο Mike White στρέφει τη σειρά σε σουρεαλιστικές, συχνά κωμικά, σκοτεινές κατευθύνσεις, με ηθοποιούς σε υψηλές φορμαλιστικές στιγμές και χαρακτήρες που σκαλίζουν τα όρια της ηθικής και της οικογενειακής σχέσης. Παρά την αδράνεια της πλοκής, οι εκρήξεις γέλιου, η στιλιστική υπερβολή και οι παράδοξες εντάσεις καθιστούν τη σειρά ένα παράξενο, αιχμηρό σχόλιο για την ψευδεπίγραφη πολυτέλεια και τις ανθρώπινες εμμονές. Ή αλλιώς, δώσε Μάικ, δώσε κι άλλη υπερβολή στο λαό σου, αντέχει.
Γ: Ο δημιουργός και σεναριογράφος της σειράς, Mike White, ήταν φιναλίστ στη σεζόν 37 του αμερικανικού ριάλιτι τηλεοπτικού παιχνιδιού Survivor (2000), “David vs. Goliath”. Ο Alec Merlino, που υποδύεται τον Hutch, τον μπάρμαν στα επεισόδια 2-6 της πρώτης σεζόν, τερμάτισε 10ος στην ίδια σεζόν του Survivor. Επιπλέον, τις δύο γυναίκες με τις οποίες μιλά η Daphne στις ξαπλώστρες, στην αρχική σκηνή του επεισοδίου 1 της δεύτερης σεζόν, υποδύονται δύο άλλες διαγωνιζόμενες που έπαιξαν με τον Mike στην ίδια σεζόν: η Kara Kay και η Angelina Keeley, οι οποίες και οι δύο έφτασαν στους τέσσερις φιναλίστ μαζί με τον Mike. Στο επεισόδιο 2 της τρίτης σεζόν, το μαύρο ζευγάρι που βλέπει η Belinda και χαιρετάει στο δείπνο υποδύονται άλλοι δύο διαγωνιζόμενοι που έπαιξαν με τον Mike στο Survivor, η Natalie Cole και ο Carl Boudreaux.
Paradise
(Hulu/Disney+, κύκλος 1, επεισόδια 8)
Α: Ένας πράκτορας των Μυστικών Υπηρεσιών διερευνά τη δολοφονία ενός πρώην προέδρου σε μια φαινομενικά ήσυχη κοινότητα.
Β: Ο Dan Fogelman μετατρέπει μια προεδρική δολοφονία σε αφορμή για εξερεύνηση του ανθρώπινου ψυχισμού υπό πίεση. Η πόλη που δίνει όνομα στη σειρά γίνεται τόσο καταφύγιο όσο και ωρολογιακή βόμβα, με τον Sterling K. Brown να πηγαινοέρχεται ανάμεσα σε οικογενειακές ευθύνες και πολιτικό χάος. Το καστ φέρνει πάθος και μυστήριο, ενώ η σειρά παίζει ανάμεσα στο πολιτικό θρίλερ, το οικογενειακό δράμα και το sci-fi επιβίωσης. Κατά τα άλλα, μένουμε με την απορία: Τι κάνουμε όταν η κοινωνική τάξη καταρρέει και τι κοστίζει στον καθένα από εμάς, όταν έρθει αυτή η στιγμή, να προστατεύουμε αυτούς που αγαπάμε;
Γ: Η σειρά γυρίστηκε στο ίδιο σκηνικό με την πόλη Stars Hollow του Gilmore Girls.
Ακαριαία Στραβοπατήματα
Too Much
(Netflix, κύκλος 1, επεισόδια 10)
Θεωρώ το Girls ένα από τα πιο πολύτιμα διαμάντα στο στέμα της παγκόσμιας τηλεόρασης. Από τότε όμως, η Lena Dunham υπόσχεται μια δυναμική συνέχεια, κι εμείς ακόμα περιμένουμε να συμβεί. Στο Too Much, την ρομαντική κωμωδία που μας χρωστούσε εδώ -not- με μια Νεοϋορκέζα στην Αγγλία, το αποτέλεσμα δεν είναι αξιομνημόνευτο. Τα πρώτα επεισόδια μοιάζουν να ψάχνουν τον τόνο τους, με κωμικά σημεία χωρίς στόχευση και χαρακτήρες που δεν πείθουν. Μόνο γύρω στο τέταρτο επεισόδιο φαίνεται να ξυπνά η σειρά, αποκαλύπτοντας τις φιλοδοξίες της, αλλά η ζημιά έχει γίνει. Το στυλ της Dunham δεν αρκεί να μετατρέψει την ασταθή πλοκή σε κάτι πραγματικά αξιοπρόσεκτο, αφήνοντας ένα παράξενο μισό-κωμικό, μισό-δραματικό χάος. Και όχι, η Megan Stalter δεν είναι αυτή που θα τη σώσει από τον πνιγμό.
The Beast in Me
(Netflix, κύκλος 1, επεισόδια 8)
Το The Beast in Me προσπαθεί να συνδυάσει ψυχολογικό θρίλερ με σκοτεινή ερωτική ένταση, αλλά το αποτέλεσμα συχνά χάνει την ισορροπία του. Με τις συνεχόμενες προσπάθειες της Claire Danes και το μονίμως αυτονομημένο τρεμάμενο πηγούνι, αλλά κι αυτές του Matthew Rhys με την σέξι άρθρωση σίριαλ κίλερ σε αγχωτική ανεύρεση λιθίου, με την υποτιθέμενη σκοτεινή χημεία να μοιάζει περισσότερο καταναγκαστική παρά ελκυστική, η σειρά βυθίζεται σε υπερβολές και προβλέψιμες συγκρούσεις που θέλεις να ξεχάσεις ευθύς,. Η πλατφόρμα έχει ανάγει το είδος του εύκολου προς κατανάλωση θρίλερ σε trademark, οπότε ξέρεις τι θα δεις. Και κυρίως πότε. Μεσημεράκι Σαββάτου, λίγο πριν γλαρώσεις για έναν απογευματινό για ν’ αποκτήσεις δύναμη για ένα βράδυ που απαιτεί κάθε σου ενέργεια.
And Just Like That…
(HBO MAX, κύκλος 3, επεισόδια 12)
Το τέλος της αγαπημένης «hate-watch-comfort» σειράς δεν αλλάζει την αίσθηση ότι ήταν πιο αμήχανη παρά απολαυστική. Οι προσπάθειες για σεξουαλικό χιούμορ και «awkward» σκηνές συχνά προσγειώνονται με βαριά διάθεση, ενώ οι χαρακτήρες από ένα προσαρμοσμένο στην εποχή του κάστινγκ μοιάζουν να ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου η λογική και η κομψότητα έχουν φύγει διακοπές. Για κάποιο λόγο δεν σου φεύγει από το μυαλό, πως στα διαλείματα από τα γυρίσματα, βλέπουν όλοι μαζί το The Real Housewives of Beverly Hills – ή τέλος πάντων κάποιο από αυτά.
Wayward
(Netflix, κύκλος 1, επεισόδια 8)
Θέλει να πει πολλά και λέει λίγα. Ξεκινά σαν ένα υποσχόμενο θρίλερ γεμάτο μυστήριο, cults και υπόγεια σκοτεινά μυστικά, αλλά καταλήγει σε κάτι άλλο που κανείς δεν κατανοεί ακριβώς. Τα πρώτα επεισόδια χτίζουν μια κάποια αγωνία, αλλά το φινάλε χάνει κάθε τρομακτική ένταση, βουλιάζοντας σε campy σκηνές ναρκωτικών και υπερβολικές διαμάχες ζευγαριών που δεν ταιριάζουν και τόσο σε θρίλερ. Η προσπάθεια να συνδυαστούν υπερβολικά πολλά θέματα —από την εκπροσώπηση trans χαρακτήρων μέχρι τη matriarchy σχολική κοινωνία— αφήνει τους χαρακτήρες φορτωμένους και την πλοκή στατική. Παίζει και η Τονι Κολέτ. Ας το ξεχάσω.
The Last of Us
(HBO MAX, κύκλος 2, επεισόδια 7)
Η δεύτερη σεζόν του The Last of Us μοιάζει να ξεκινά με όλες τις σωστές προθέσεις – συναισθηματική βαρύτητα, απώλεια και ανθρωπιά σε έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο. Όμως, η σειρά πνίγεται στην υπερβολική σοβαροφάνεια και τη δραματική αυτοαναφορικότητα. Κάθε θάνατος και κάθε σκηνή θλίψης μοιάζουν να απαιτούν δάκρυα από το κοινό, ενώ οι «μυκητοειδείς» εχθροί συχνά χάνουν τη γοητεία τους μέσα σε μονολόγους και επαναλήψεις. Το αποτέλεσμα είναι ένας κύκλος σε άλλο βηματισμό σε σχέση με τον πρώτο που, παρότι δημοφιλής για ευνόητους λόγους -φέρτε το Πέδρο πίσω-, κουράζει με την αστάθεια του και αφήνει τον θεατή να απορεί και να αναρωτιέται. Πάει κάπου όλο αυτό;
The Residence
(Netflix, κύκλος 1, επεισόδια 8)
H Cordelia Cupp μοιάζει να υπόσχεται μια συνθήκη «μυστήριο και Σικάγο σε μορφή West Wing», αλλά καταλήγει μια συνθήκη περισσότερο τρυφερά αμήχανη παρά συναρπαστική. Η Uzo Aduba προσπαθεί να δώσει ζωή στην εκκεντρικό ντετέκτιβ, αλλά η σειρά χάνεται στην υπερβολικά quirky αισθητική – tweed, κιάλια, πουλιά και υπερβολική ειρωνεία. Το whodunnit στοιχείο μοιάζει τυπικό και προβλέψιμο, χωρίς πραγματική ένταση ή εκπλήξεις, αφήνοντας την αίσθηση μιας παιχνιδιάρικης προσπάθειας που δεν ξέρει αν θέλει να είναι σοβαρή ή απλώς αξιολάτρευτη. Δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο.
A Thousand Blows
(Disney +, κύκλος 1, επεισόδια 6)
Το νέο δράμα του Steven Knight θέλει να συνδυάσει τη Βικτωριανή λονδρέζικη ατμόσφαιρα, την ποίηση του εγκλήματος και το κοινωνικό σχόλιο, αλλά τελικά καταλήγει υπερφορτωμένο. Οι χαρακτήρες, όσο εξαιρετικά κι αν τους υποδύονται οι Malachi Kirby, Erin Doherty και Stephen Graham, συχνά γίνονται καρικατούρες των «εκκεντρικών» archetypes του Knight, ενώ η βία και η ποίηση μοιάζουν να συναγωνίζονται για την προσοχή του θεατή χωρίς να νικά καμιά τους. Η σειρά πασχίζει να ισορροπήσει μεταξύ σοβαρότητας και στυλιζαρισμένου χάους, αφήνοντας μια αίσθηση ουδέτερης υπερβολής, σαν έναν Dickens που απο αλλού ξεκίνησε και αλλού βρέθηκε χωρίς να το πάρει χαμπάρι. Ναι, την καταπίνεις μονορούφι. Και μετά αναρωτιέσαι γιατί.
Monster
(Netflix, κύκλος 3, επεισόδια 8)
Το Monster υποτίθεται ότι θέλει να τρομάξει, να σοκάρει και να καθηλώσει, αλλά τελικά μοιάζει να χάνει τις προθέσεις του. Η πλοκή κουλουριάζει ανάμεσα σε φτηνούς τρόμους και υπερβολικές ανατροπές, ενώ οι χαρακτήρες παραμένουν στερεοτυπικοί και προβλέψιμοι. Κάθε προσπάθεια για ένταση ή αγωνία εξανεμίζεται γρήγορα μέσα σε κλισέ σκηνές και ηχογραφημένες τρομολαγνείες που έχουμε ξαναδεί σε δεκάδες άλλες παραγωγές. Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά που, παρά το όνομά της, αφήνει τον θεατή πιο βαριεστημένο από ποτέ, δείχνοντας απλά πώς η φασαρία δεν ισοδυναμεί πάντα με φόβο.
